چای سبز نوشیدنی روزمره و رایج کشورهای شرقی آسیا مانند چین و ژاپن، همانند چای سیاه از جوانه‌ها و گلبرگ‌های گیاه چای به‌دست می‌آید ولی در فرآیند تولید چای سبز اکسایش کمتری صورت می‌گیرد؛ به همین دلیل، میزان کاتچین‌ها و در نتیجه، خواص مفید آن نسبت به چای سیاه بیشتر است.

چای سفید از غنچه‌های نورس و بازنشده همان گیاه چای که بصورت دستی برداشت می‌شوند، تهیه می‌شود. این چای که نوعی چای تخمیر شده سبک است، از خشک کردن برگ‌ها در آفتاب یا روی حرارت کم تهیه می‌شود و به همین علت نسبت به چای سبز و سیاه آنتی‌اکسیدان بیشتری دارد.

بخاطر استفاده شرکت‌های متقلب از خاک چای در چای‌های کیسه‌ای، بعضی از مردم ذهنیت مثبتی به کیفیت آن ندارند، اما این باور غلط است و کیفیت چای ربطی به کیسه‌ای بودن یا نبودن آن ندارد. دهه 1960، تی‌بگ‌ها فقط 3% از سهم بازار چای بریتانیا، یکی از بازارهای مهم مصرف، را داشتند، اما تا سال 2007، این عدد به 96% رسید.

چای CTC یا چای گرد نوعی از انواع چای است که با روشی متفاوت از چای‌های باروتی، قلم و شکسته تولید می‌شود و در فرایند تولید آن، برگ‌ها بجای لوله شدن، خرد و گسیخته می‌شوند و به شکل گلوله‌های کوچک و یکنواخت در‌می‌آیند. این نوع چای نسب به سایر انواع چای زودتر دم می‌کشد.

گیاه چای دو گونه اصلی دارد: چینی و آسامیکا. منشاء گونه اول کشور چین است و در باغات ایران هم فقط این گونه قابلیت رشد دارد. گونه آسامیکا، متعلق به منطقه آسام در شمال هندوستان، گرمسیری‌تر از گونه چینی است و برگ‌های بزرگ‌تر و گوشتی‌تری دارد و به همین دلیل بیشتر برای تهیه انواع چای‌های گرد یا اصطلاحاً CTC استفاده می‌شود.

دارجیلینگ گران‌ترین چای هند است که از منطقه‌ای در دامنه رشته کوه‌های هیمالیا به دست می‌آید و به عطر و طعم قوی‌اش مشهور است. این منطقه از نظر ارتفاع و دما و شرایط خاک و میزان بارندگی و اکسیژن ایده‌آل‌ترین اقلیم برای کشت چای است.